wtorek, 2 czerwca 2015

Punkt odniesienia

W książce Mariana Dereżyckiego "Modelarstwo jachtowe", w dziale Zasady konstrukcyjne, podano podstawy projektowania modelu jachtu żaglowego, warto więc do nich zajrzeć i porównać kadłub Korala.

Punktem wyjścia jest wielkość modelu i tak modele dzielimy na:
- małe do 60 cm długości,
- średnie od 61 cm do 100 cm,
- duże powyżej 100 cm.
Wynika z tego, że Koral jest modelem średnim.

Kształt kadłuba.

Szerokość kadłuba
B = a x L
gdzie
B - największa szerokość kadłuba,
L - długość po pokładzie od dziobu do rufy,
a - współczynnik smukłości,
dla
modelu niewyścigowego a = 0,25
modelu wyścigowego a = 0,2 - 0,16
Wartość tego współczynnika dobiera się na wyczucie mając na uwadze to, by model posiadał pełne wartości żeglarskie. Nie możemy zatem robić go zbyt szerokim, bo opór wzrośnie, a szybkość zmaleje, zbyt wąski natomiast będzie mało stateczny.
Współczynnik "a" dla Korala wynosi 0,27

Wysokość kadłuba.
W = b x L
gdzie
W - największa wysokość mierzona bez płetwy kilowej,
L - długość,
b - współczynnik głębokości,
dla
modelu głębokiego b = 0,16
modelu średnio głębokiego b = 0,13
modelu płaskiego b = 0,10
Współczynnik "b" dla Korala wynosi 0,16 czyli jest on modelem głębokim.

Siodłowatość
Aby model żeglował sucho, tzn. aby fala nie dostawała się na pokład, kadłubowi nadaje się pewną siodłowatość w ten sposób, że właściwą linię pokładu prowadzi się nieco poniżej teoretycznej linii prostej łączącej dziób z rufą.
Strzałka tego ugięcia oblicza się wg wzoru:
f1 = 0,01 x L
gdzie
L - długość po pokładzie
Oczywiście, jeżeli ktoś przyjmie nie 0,01 a np. 0,02.nie będzie to żaden błąd zasadniczy. Może na tym jedynie ucierpieć estetyka wyglądu kadłuba. Kadłub przy zbyt dużej strzałce ugięcia f1 wygląda jak przełamany.
Siodłowatość Korala to 0,01

Wspięcie
Aby woda, która znajdzie się na pokładzie, mogła z niego spłynąć, musi on posiadać tzw. wspięcie, tzn. że w przekroju poprzecznym kadłuba pokład nie może być prosty, lecz musi posiadać pewną wypukłość ku górze.
Strzałkę tego wygięcia oblicza się następująco:
f2 = 1/24 x B
gdzie
B - największa szerokość pokładu.

Położenie największej głębokości kadłuba na jego długości.
Linię dna konstruujemy na wyczucie. Pomocna nam będzie tu tzw. linia wodna (WL). Jest nią krawędź przecięcia się pływającego kadłuba ze zwierciadłem wody.
Zwykle największą głębokość kadłuba umieszcza się w połowie długości linii wodnej. Czasami przesuwa się ją w kierunku dziobu o odległość, która zawiera się pomiędzy:
k = 0,01 x L
a
k = 0,03 x L
gdzie
L - długość kadłuba.
W kadłubie Korala głębokość ta leży dokładnie po środku WL.

Nawisy
Nawisy dziobowy i rufowy w sumie nie powinny przekraczać trzeciej części długości kadłuba.
n1 + n2 = 1/3 L
A u Korala jest 0,16 L (rufowy dwa razy dłuższy od dziobowego)

Linie
Przekroje poprzeczne jak i wzdłużne powinny być oparte na liniach płynnych, bez wgięć i załamań. Płynność linii kadłuba decyduje o wielkości oporów, a zatem i o przyszłej szybkości modelu. Linie przekrojów wzdłużnych w skrajnych swych partiach - podgięte ku górze. Linie przekrojów poziomych powinny być w części dziobowej ostre, a w rufowej - nieco zaokrąglone.
I w Koralu tak właśnie jest.

Wykonanie rysunku teoretycznego jest żmudne i wymaga dużo czasu oraz cierpliwości. Opłaca się jednak ponieść tyle trudu. Praca ta nauczy nas dużo, a satysfakcja z jej wykonania jest olbrzymia.